Blog
Endonezya’da Mezarla İlişkili Bilinen En Eski Olta Kancaları Bulundu
Endonezya’da Mezarla İlişkili Bilinen En Eski Olta Kancaları Bulundu
Endonezya’nın Alor Adası’nda, 12.000 yıllık bir mezarda kadının yanına yerleştirilmiş şimdiye kadar bilinen eski olta kancaları bulundu.
Kafatası ve olta kancaları. F: ANU
Pleistosen döneme ait 12.000 yıl önce ölmüş bir kadının mezarındaki beş olta kancası, diğer nesnelerle birlikte kadının çenesinin altına ve ağzının etrafına yerleştirilmiş olarak bulundu.
Profesör Sue O’Connor, bu adalardaki balıkçılık faaliyetlerinin çoğunlukla erkekler tarafından yapıldığına dair teoriyi tersine çevirdiğini belirtiyor.
“Bunlar, dünya çapında ölü gömme uygulamalarıyla ilişkili olarak bilinen en eski olta kancaları ve belki de bölgedeki balıkçılık ekipmanlarının öbür dünyaya geçiş için gerekli olduğu düşünülmüş.”
“Bu keşif, Alor Adası bölgesindeki Pleistosen dönem insanların özünde, hem yaşamda hem de ölümde denize bağlı olduğunu gösteriyor. Ayrıca keşif, olta kancalarının mezar ile olan ilişkisinin, bu ada ortamında avlanmanın kozmolojik durumunu gösterdiğini ortaya koyuyor.”
Bu keşiften önce, ölü gömme aktivitesiyle ilişkili olarak bulunan en eski olta kancaları, 9.000 yıl öncesine tarihleniyordu. Bu kancalar, Sibirya’daki Erşi mezarlığı olarak bilinen Mezolitik çağa ait bir nehir ikliminde bulunmuştu.
Mezarda bulunan olta kancaları. F: ANU
Profesör O’Connor denizcilik bağlamında, olta kancalı ilk mezarların, yaklaşık 6000 yıl öncesine tarihlenen inci kabuğundan yapılmış olta kancalarının bulunduğu Umman’da bulunduğunu söylüyor.
Japonya, Avrupa ve Doğu Timor’da bulunan daha eski olta kancaları, yaklaşık 22.000 yıl öncesine tarihleniyor, fakat bunlar ölü gömme uygulamalarıyla ilişkili değil.
Alor Adası’ndaki mezarda bulunan olta kancaları, iki farklı türden oluşuyor. Bir J biçimli kanca ve bir dizi deniz salyangozu kabuğundan yapılmış dört adet dairesel dönen kanca.
Profesör O’Connor’a göre, Alor’un dönen balık kancalarının anakarayla ilişkisiz bir adada çok erken ortaya çıkması, birkaç balıkçı topluluğun temas yoluyla öğrenmek yerine aynı teknolojiyi ayrı bir şekilde geliştirdiğini gösteriyor.
“Alor kancaları; ilginç bir şekilde Japonya, Avustralya, Arabistan, Kaliforniya, Şili, Meksika ve Okyanusya’da kullanılan kancalara benziyor.”
“Aynı türden eserlerin bağımsız olarak geliştirildiğini iddia ediyoruz çünkü kültürel yayılım yerine, ekolojiye uyan en uygun form buydu.”
Phys.org. 11 Aralık 2017.
Makale: O’Connor, S., Mahirta, S. C. S., Hawkins, S., Kealy, S., Louys, J., & Wood, R. Fishing in life and death: Pleistocene fish-hooks from a burial context in Alor Island, Indonesia. Antiquity.
Kaynak: Arkeofili
Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >