Bir gönüllü, 3.500 yıllık Dendra zırhının bir kopyasını giyiyor. C: Andreas Flouris and Marija Markovi

13 askerin zırh replikasıyla 11 saat boyunca savaştığı yeni bir araştırmaya göre, Tunç Çağı’ndan kalma vücut zırhı, 3.500 yıl önce bir Miken askerini savaşta koruyacak kadar güçlüydü.

Araştırmacılar, 1960 yılında, bir zamanlar antik Yunan şehri Mycenae’nin yakınındaki Dendra köyünde arkeologlar tarafından bulunan bir zırhı aldılar ve eserin dayanıklılığını test etmek için Yunan Silahlı Kuvvetleri denizcilerinden 13 askeri görevlendirdiler.

Arkeologlar onlarca yıldır yaban domuzu dişinden yapılmış miğfer ve bronz plakalardan oluşan bir giysiyi içeren zırhın savaş için yeterince dayanıklı olup olmadığını anlamaya çalışıyordu.

Yunanistan’daki Tesalya Üniversitesi’nde fizyoloji profesörü olan araştırmanın baş yazarı Andreas Flouris ve meslektaşları, “Keşfedilmesinden bu yana, zırhın yalnızca tören amaçlı mı yoksa savaşta kullanılmak üzere mi kullanıldığı sorusu cevapsız kaldı. Dendra zırhı, Avrupa Tunç Çağı’ndan kalma en eski tam zırh takımlarından biri olarak kabul ediliyor.” diyor.

 

 

Deneysel çalışma (sağda) ve sanatsal fotoğraf çekimi (solda) sırasında Dendra zırhının kopyasını giyen, simüle edilmiş savaşta gönüllü denizci askerler. C: Andreas Flouris and Marija Markovic

Bunu öğrenmek için araştırmacılar, gönüllüleri, mızraklar ve taşlar da dahil olmak üzere zırh ve silahların replikalarıyla donattılar ve onlara, Yunan şair Homeros’un ünlü eseri “İlyada”nın sayfalarından derlenen tarihi anlatımlara dayanan, Tunç Çağı savaşlarının 11 saatlik bir simülasyonunu uygulamalarını sağladılar.

Flouris ve meslektaşları, “Geç Tunç Çağı’nda elit savaşçılar tarafından gerçekleştirilen günlük aktivitelerin aynısını yaparak Geç Tunç Çağı savaş simülasyonu protokolü oluşturmak için gereken bilgileri çıkardık. Daha sonra Troya’nın Tunç Çağı sonundaki çevre koşullarını yeniden oluşturmak için paleoiklim verilerini kullandık.” diyor.

Araştırmalar, Geç Tunç Çağı’nda bu bölgedeki sıcaklığın kabaca 18 ila 20 santigrat derece olduğunu ve yıllık bağıl nemin yüzde 70 ila 80 arasında olduğunu gösteriyor.

 

 

Replika zırh giyen ve kalkanına mızrakla vuran adam. C: Andreas Flouris and Marija Markovic.

Araştırmacılar zırh replikalarını, orijinal bronz malzemeye en yakın alaşım olan bakır ve çinko içeren yaldızlı metallerin bir karışımını kullanarak oluşturdular. Çalışmaya göre bir vücut zırhı, orijinalin boyutuna, kavisine ve deliklerine kadar eserin tam ölçülerine göre yeniden yapıldı ve tamamlandığında 23 kilogram ağırlığa ulaştı.

Zırhın kopyalanmasının yanı sıra gönüllüler, bir Miken askerinin savaşa hazırlanırken yemiş olabileceği ekmek, sığır eti, keçi peyniri, yeşil zeytin, soğan ve kırmızı şaraptan oluşan diyetlere benzer diyetler uyguladılar.

Flouris, “İlginç bir şekilde kan şekeri sonuçlarımız, beslenme planının 11 saatlik protokol boyunca gönüllülere yeterli enerjiyi sağladığını gösterdi.” diyor.

 

 

Geç Tunç Çağı’nın sonraki evrelerinde Troya yakınlarındaki bölgenin haritası (etiketler iki ordu kampının yerlerini ve bölgenin coğrafi özelliklerini gösteriyor). C: Flouris et al., 2024

Araştırmaya göre, denemeler sırasında gönüllüler düellolar, savaş arabasına karşı ayakta savaşçılar, belirli bir mesafeden çatışmalar ve savaş arabasına karşı gemi dahil olmak üzere çeşitli çatışmalara katıldı. Ekip, zırhın kimsenin dövüş yeteneğini sınırlamadığını veya kullanıcı üzerinde ciddi bir zorlanmaya neden olmadığını buldu.

Simülasyon, araştırmacılara zırhın binlerce yıl önceki savaşta dayanıklı olduğunu kanıtladı.

Flouris ve meslektaşları, “Bu tür zırhların sadece törenlerde değil savaşta da kullanılmaya uygun olduğu açık. Miken kılıçlarının ve mızraklarının etkisi ve çeşitliliği uzun zamandır biliniyor. Bunlara ‘ağır’ zırhın eklenmesi, elit Miken savaşçılarına, kalkanı yalnızca savunma amaçlı olanlara veya Orta Doğu’da kullanılan daha hafif ‘pullu’ zırha sahip olanlara göre önemli avantajlar sağlamıştı” diyor.

Araştırmacılar ayrıca Mikenlerin o dönemde en iyi donanımlı askerlerden bazıları olduğunu söylüyor.

Live Science. 22 Mayıs 2024.

Makale: Flouris A., Petmezas, S., Asimoglou P. et al. 2024. 

 

Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >