Blog
British Museum’da Görülmesi Gereken 25 Eser
| Kategori: Arkeoloji ve Sanat Haberleri | Yorum: 0 yorumBritish Museum’da Görülmesi Gereken 25 Eser
Ýngiltere’nin baþkenti Londra’da yer alan ve devasa büyüklüðünün yanýsýra, dünyanýn her tarafýndan getirilmiþ eþsiz eserlerin yer aldýðý Ýngiliz Müzesi, ya da daha bilinen adýyla British Museum’da görmeden geçmemeniz gereken eserleri listeledik.
25- Nereidler Anýtý, Xanthos Antik Kenti. Günümüzde Kaþ, Antalya. (Room 17)
Antik dönemde Likya’nýn baþkentliðini yapan Xanthos’ta bulunan en büyük ve türünün Anadolu’daki ilk örneði olan tapýnak planlý anýt mezar.
MÖ 390 civarýnda, Akhamenid Ýmparatorluðu altýnda batý Likya’yý yöneten Xanthos kralý Arbinas adýna yapýldýðý düþünülüyor.
Adýný, sütunlarý arasýna yerleþtirilmiþ Nereid (su perileri) heykellerinden alan anýt, hem Pers hem Grek kültürlerinin Likya medeniyetine etkisini açýkça ortaya seriyor.
1840 yýlýnda Charles Fellows tarafýndan keþfedildikten sonra neredeyse tamamý gemiyle Londra’ya taþýndý. Bugün ise rekonstrüksiyonu, British Müzesi’nin en önemli eserleri arasýnda.
24- Knidos Aslaný, Knidos Antik Kenti. Günümüzde Datça, Muðla. (Great Court)
Bu devasa mermer aslan, Türkiye’nin güneybatý kýyýsýndaki antik þehir Knidos’taki bir mezarlýk alanýnda bulundu. Aslanýn alt çenesi ve ön pençeleri eksik. Gözleri bir zamanlar muhtemelen metal ya da camla doldurulmuþtu. Hangi döneme dayandýðý kesin olarak bilinmemekle birlikte, MÖ 2. yüzyýlda yapýldýðý düþünülüyor.
1858 yýlýnda Knidos Antik Kenti’ni kazan Charles Thomas Newton’a yardým eden Ýngiliz arkeolog Richard Popplewell Pullan tarafýndan keþfedildi. Knidos Aslaný’nýn yaný sýra, bu kazýlar sýrasýnda bulunan deðerli eserlerin çoðu Londra’daki British Museum’a götürüldü.
23- Parthenon Frizleri ve Heykelleri, Atina, Yunanistan. (Room 18)
Tanrýça Athena’ya adanan Parthenon, Atina Akropolü’ndeki iddialý bir inþaat programýnýn merkeziydi. Yaklaþýk olarak MÖ 447-438 yýllarý arasýnda inþa edilen tapýnaðýn büyük boyutu ve bol miktarda beyaz mermer kullanýmý, þehrin gücünü ve zenginliðini göstermeyi amaçlýyordu. Bir zamanlar bu muazzam tapýnaðýn dýþýný süsleyen heykeltýraþlýk eserleri, günümüzde British Museum koleksiyonunun önemli bir parçasýný oluþturuyor.
Tapýnaðýn iç odasýnýn dýþ duvarý etrafýnda, kesintisiz bir çizgi üzerinde uzanan Parthenon frizi, 1 metre yükseklikte ve 160 metre uzunluðundaydý. Tapýnaðýn dört tarafýnda, en dýþ sütunlarýný süsleyen bir dizi rölyef (metop) vardý. Binayý süsleyen tüm heykeller gibi, metoplar da parlak renklerle boyanmýþtý.
Alýnlýklar ve metoplar Yunan mitinden sahneler gösterirken, friz Panathenaia Þenlikleri ve Atina halkýný temsil ediyordu. Bugün frizin günümüze ulaþmýþ 80 metresi British Museum koleksiyonundayken, 50 metresi Atina’daki Akropolis Müzesi’nde, bir blok Louvre’da ve diðer parçalar da çeþitli müzelere daðýlmýþ durumda.
22- Rosetta Taþý, Mýsýr. (Room 4)
1799 yýlýnda, bir grup Fransýz askeri, Mýsýr’ýn liman kenti Reþid’te (Rosetta) askeri bir kaleyi yeniden inþa ederken, tesadüfen, sonrasýnda dünyanýn en ünlü eserlerinden biri haline gelen Rosetta Taþý’ný ortaya çýkardý.
MÖ 196 yýlýna tarihlendirilen levha, Mýsýr Ptolemaik Hanedaný’nýn 5. hükümdarý olan Ptolemy V. Epiphanes adýna rahiplerin çýkardýðý bir kraliyet kararnamesini içeriyor.
Taþý ünlü yapan þey ise içerdiði mesaj deðil, mesajýn yazýlma biçimiydi. Rosetta Taþý’nda yer alan kararname üç farklý yazý ile yazýlmýþtý : antik Mýsýr hiyeroglifleri, Mýsýr demotik yazýsý ve antik Yunan dili.
1802’den beri, Rosetta Stone Londra’daki British Museum’da bulunuyor.
21- Lewis Satranç Figürleri, Ýskoçya. (Room 40)
Mors diþi ve Ýspermeçet balinasý diþinden yapýlan figürler, yaklaþýk MS 1150-1175 yýllarýna tarihlendiriliyor. Norveç’te Viking Krallýðýnýn Þehri olarak anýlan bir liman þehri olan Trondheim’da yapýldýðý düþünülen satranç figürleri, 1831’de Ýskoçya’nýn Lewis adasýnda bulundu.
Günümüzde, British Müzesi Koleksiyonu’ndaki en ünlü ortaçað eserlerinden biri olarak anýlýyor.
20- Hoa Hakananai’a Heykeli (Moai), Paskalya Adasý, Þili. (Room 24)
Sakinleri tarafýndan Rapa Nui olarak da bilinen Paskalya Adasý, Moai denilen insan figürlü taþ heykelleriyle ünlü. MS 1000’lerden 17. yüzyýlýn ikinci yarýsýna kadar yapýlmýþ yaklaþýk 1000 tane Moai bulunuyor. Adý kabaca “saklý arkadaþ” anlamýna gelen Hoa Hakananai’a heykeli de dünyaca bilinen Moai’lerden yalnýzca biri. Yaklaþýk 2.5 metre yüksekliðinde ve yaklaþýk 4.2 ton aðýrlýðýnda olduðu tahmin edilen bir oyuk bazalt heykeli. 1869 yýlýnda Londra’ya getirildi ve o zamandan beri British Müzesi’nde sergileniyor.
19- Kýrmýzý Granitten Devasa III. Amenhotep Baþý, Mýsýr. (Room 4)
Karnak Tapýnaðý’nýn hemen güney doðusundaki Mut Tapýnaðý’nda ortaya çýkarýlan devasa bir heykele ait bu baþ, yaklaþýk MÖ 1370’lere tarihlendiriliyor. Yüksekliði yaklaþýk 3 metre, aðýrlýðý ise 3.6 ton.
Yüzün çeþitli detaylarý, III. Amenhotep saltanatýnýn tarzýna iþaret ediyor, ancak modifiye edildiði de açýk. Mýsýr’daki kraliyet heykelleri bazen daha sonraki yöneticiler tarafýndan da kullanýldý. Normal prosedür, isimlerini eskisinin üzerine yeniden yazdýrmaktý, ancak bazý durumlarda fiziksel özellikler de deðiþtirildi. Bu heykelde, eski heykelin karakteristik kalýn dudaklarý daha ince bir formla deðiþtirilmeye odaklanýlmýþ gibi görünüyor.
Ortaya çýkan özelliklerin, kendi ismini yazdýrmanýn yaný sýra, daha önceki heykellerin kendisini temsil edecek þekilde deðiþtirilmesini emrettiði bilinen II. Ramses’e (MÖ 1279-1213) ait olduðu düþünülüyor.
18- Ur Standardý, Irak. (Room 56)
1928 yýlýnda Leonard Wooley tarafýndan, Mezopotamya þehirlerinin en ünlülerinden biri olan Sümer þehri Ur’da bulundu. Ur Kraliyet Mezarlarý’ndaki kazý çalýþmalarý sýrasýnda, mezarda bir direðe asýlý olarak bulunan kutu, bu yüzden en baþta plaket, ardýndan sancak olarak tanýmlandý, ancak iþlevi kesin olarak bilinmiyor. Kutunun dört tarafý da, deniz kabuklarý, kýrmýzý kireçtaþý ve lapis lazuliden yapýlmýþ mozaikle iþlenmiþ sahnelerle kaplý. Sahneler, üst üste dizilmiþ üç çizgi roman þeridi gibi düzenlenmiþ.
Kutunun bir yüzünde, hükümdar büyüyen bir ekonomiyi yönetirken, barýþ içinde tasvir edilirken, diðer yüzünde ise orduyla birlikte baþkumandan olarak gösteriliyor ve bir savaþ sahnesi betimleniyor.
17- Portland Vazosu, Roma. (Room 70)
C: British Museum
Yaklaþýk MS 1-25 aralýðýna tarihlendirilen, yarý saydam koyu kobalt mavisi ve opak beyaz cameo camdan amfora. 16. yüzyýlýn sonlarýnda Roma yakýnlarýndaki Ýmparator Alexander Severus’un mezarýnda keþfedildiði ve kül içerdiði söylense de bu bilgi tartýþmalý.
Gövdesi mitolojik figürler ve beyaz cam kabartmalý sahnelerle süslenmiþ. Orijinal þeklinin bir amfora olmasý muhtemel ancak ayaðý belirsiz bir tarihte kýrýlmýþ.
1810’da 4. Portland Dükü, vazonun güvenliðini saðlamak için British Müzesi’ne býraktý. 35 yýl sonra, William Lloyd adlý, akut paranoyadan acý çeken genç bir adam hem onu hem de vitrini parçalara ayýrdý. Ancak, hasara raðmen olay, daha sonra John Doubleday tarafýndan restore edilen vazonun ününü arttýrmaya yaradý.
16- Sutton Hoo Miðferi, Ýngiltere. (Room 41)
Miðferin aðýrlýðý yaklaþýk 2.5 kg ve 600’lerin baþlarýna tarihlendiriliyor. Ýngiliz arkeoloji tarihinin en önemli keþiflerinden birinin parçasý olan bu miðfer, 1939’da Ýngiltere’nin Suffolk kýyýsýna yakýn Sutton Hoo’daki bir dizi höyükten birinde, bir gemi mezarýnda bulundu. 27 metre uzunluðundaki bu gemi, o günde dek bulunmuþ en büyük Anglosakson gemisiydi. Mezarda hiç iskelet kalýntýsý bulunamasa da silahlar, zýrhlar, altýn mücevherler ve gümüþ kaplar gibi Avrupa’nýn dört bir yanýndan getirilmiþ birçok deðerli obje bulunuyordu. Geminin kime ait olduðu hala bilinmiyor, ancak genel olarak, bu þekilde gömülen birinin büyük bir savaþ lideri olduðu düþünülüyor.
15- Ayn Þakri Aþýklar Heykelciði, Filistin. (Room ?)
MÖ 9.000’lere tarihlenen bu heykelcik, Beytüllahim yakýnlarýndaki Yahudiye Çölü’nde yer alan ve Ayn Þakri denilen bir maðarada bulundu. Bu yüzden Ayn Þakri Aþýklarý olarak anýlýyor.
Bu taþtan obje, iki çýplak insaný birbirlerine dolanmýþ halde gösteriyor ve cinsel aþkýn bilinen en eski betimi. Betimlenen çiftin yüzleri gözükmese ve cinsiyetleri belli olmasa da öpüþtükleri belli oluyor. Kalsit çakýl taþýnýn doðal þekli, oturur pozisyonda yüz yüze seviþen iki figürün ana hatlarýný temsil etmek için kullanýlmýþ.
14- Ýki Baþlý Yýlan Motifli Figür, Meksika. (Room 27)
Ýki baþlý yýlan, Aztek sanatýnýn önemli simgelerinden biri. Fotoðrafta görülen eser muhtemelen törenlerde göðüse takýlan bir süs eþyasýydý.
40 cm geniþliðinde kývrýmlý ahþap kalýbýn üzerine, yaklaþýk 2000 minik turkuaz parça yerleþtirilerek yapýlmýþ. Yýlanýn vücudu tamamen mozaikten olsa da hayvanýn burun ve diþ etleri için parlak kýrmýzý deniz kabuðu (dikenli istridye), diþleri içinse beyaz deniz kabuðu (Strombus) kullanýlmýþ. Göz boþluklarýnda da muhtemelen deðerli taþ yada metal vardý.
Bugünkü orta Meksika bölgesinde 14. ve 16. yüzyýllar arasýnda yaþamýþ bir Orta Amerika halký olan Aztekler için yýlan, bir dirilme ve yeniden doðma sembolü olarak oldukça önemliydi.
13- At Arabasý Modeli, Tacikistan. (Room 52)
Ceyhun Irmaðý (Amuderya) yakýnlarýnda, Tacikistan ve Afganistan sýnýrýnda bulunan bu At Arabasý Modeli, “Oxus Hazineleri” olarak da bilinen büyük bir altýn ve gümüþ buluntu grubunun bir parçasý. Akhamenid dönemine (MÖ 550-330 civarý) tarihlenen bu buluntu grubunda 180’den fazla deðerli metal eser bulunuyor ve çok büyük bir kýsmý bugün British Müzesi’nin en deðerli koleksiyonlarýndan birini oluþturuyor.
Dört atýn çektiði bu zarif araba modelinde iki figür görüyoruz; dizginleri tutan arabacý ve hemen yanýnda oturur pozisyonda ve çok daha büyük olarak þekillendirilmiþ bir yolcu. Her iki figür de Medler’e özgü kýyafetler giyiyor ve arabanýn ön kýsmýnda Mýsýr tanrýsý Bes’in baþý göze çarpýyor.
12- Ur Kraliyet Oyunu, Irak. (Room 56)
Orijinal kurallarý günümüze ulaþmýþ, bilinen en eski masa oyunu. Geçmiþi MÖ 3000 yýlýna kadar uzanan Ur Kraliyet Oyunu, Yakýn Doðu’nun neredeyse tamamýnda oynanýyordu.
Oyun, dört yüzlü zar atýlan ve yedi parçasýný çeþitli karelerden geçiren iki oyuncu arasýndaki bir yarýþ þeklindeydi. Amaç, her bir parçayý son noktaya taþýmaktý. Eðer bir oyuncunun parçasý, rakibinin üzerine gelirse ikinci parça en baþa geri gönderilirdi.
Binlerce yýllýk kullanýmdan sonra, Ur oyunu gizemli bir þekilde ortadan kayboldu. Oyun kurallarý ile birlikte tarih sahnesinden silinmiþti, ta ki Leonard Wooley 1922’de Ur Kraliyet Mezarlarý’nda kazý yapana ve bir oyun tahtasý bulana kadar.
11- Samuray Zýrhý, Japonya. (Room 93)
Baþlýktaki boynuzlarýn arasýndaki sorguça dayanýlarak, bu samuray zýrhýnýn Kaga Eyaletinin hükümdarý olan Maeda ailesinin bir hizmetkârýna ait olabileceði düþünülüyor. Göðüs zýrhý ve kolluklar, 16. yüzyýl sonlarýna (Momoyama dönemi) tarihlenirken, baþlýk 17. yüzyýla, diðer parçalar ise 18.-19. yüzyýllara tarihleniyor. Göðüs zýrhýnýn üzerinde Unkai Mitsunao’nýn imzasý bulunuyor.
Edo döneminde (1615-1868) Japonya büyük ölçüde barýþ içinde olduðu için, bu zýrh, savaþlardan ziyade törensel olaylar için kullanýlýyordu.
10- Lindow Adamý, Ýngiltere. (Room 37)
Lindow Adamý, 1984’te Manchester yakýnlarýndaki bir turba bataklýðý olan Lindow Moss’ta bulunan iyi korunmuþ bir bataklýk cesedi.
Bataklýða yerleþtirilmeden önce vücudunda meydana gelmiþ birçok yara bulunuyordu. Bu yaralanmalar, kafasýnýn üstüne ve arkasýna darbeler, boyun kýsmýna olasý bir býçak yarasý ve sonunda ölümüne sebep olan kýrýk bir boynu içeriyordu. Radyokarbon tarihleme, MÖ 2 – MS 119 arasýnda bir zamanda öldürüldüðünü gösteriyor.
Tilki kürkünden kol bandý haricinde çýplak olan adam, 1.73 m boyunda ve 64 kg aðýrlýðýndaydý. Öldüðünde 25 yaþlarýndaydý. Ölmeden hemen önce açýk ateþte piþirilmiþ düz, mayasýz bir tava keki yemiþti.
9- Ýfe Baþý, Nijerya. (Room 25)
Pirinçten yapýlmýþ bu baþ heykeli, 1938’de Nijerya Ýfe’deki kraliyet sarayýnýn altýnda bulunan on üç baþtan oluþan bir gruba ait. 15. yüzyýlýn ortalarýna tarihleniyor. Gerçek boyutlardan biraz daha küçük, ve metal eskidikçe kararmýþ. Oval biçimli yüz, ustalýkla çizilmiþ dikey çizgilerle bezeli.
Günümüzde güneybatý Nijerya’da Ossun Eyaletinde yer alan Ife, Yoruba halkýnýn sözlü geleneklerine göre, yaþamýn ve medeniyetin baþladýðý yerdi. Heykelin tarihlendiði dönemde ise halihazýrda kazançlý ticaret aðlarýna eriþimi olan, önde gelen siyasi, ekonomik ve ruhani merkezdi. Kýdemli hükümdarlarý Ooni tarafýndan yönetiliyordu ve bir Ooni’nin siyasi görevlerinin yaný sýra, ruhani ve törensel görevleri de bulunuyordu.
Ife Baþý, neredeyse kesin bir þekilde Ooni’nin portresini yansýtýyor. Törensel olarak kullanýldýðý ve hatta ölmüþ olan bir Ooni’yi temsilen bulundurulmuþ olabileceði düþünülüyor.
8- Asur Aslan Avý Duvar Kabartmalarý, Irak. (Room 10a)
Asur Kralý Ashurbanipal’ýn aslan avý sahnesinin betimlendiði duvar kabartmasý. MÖ 668 – 631 arasý döneme tarihlenen eser Kuzey Irak’ta yer alan Nineveh Sarayý’nda bulundu.
Gerginlik ve gerçekçilik dolu av sahneleri, Asur sanatýnýn en iyi baþarýlarý arasýnda yer alýyor. Aslanlarýn salýverilmesini, takip eden kovalamacayý ve daha sonra öldürüldükleri aný tasvir ediyorlar.
Eski Asur’da aslanlarý avlamak, iktidardaki hükümdarýn halkýný koruma ve savaþma görevinin sembolü olarak krallarýn sporu kabul ediliyordu.
7- Townley Discobolus (Disk Atan Atlet Heykeli), Ýtalya. (Room 1)
MÖ 5. yüzyýlda yaþamýþ Yunan heykeltýraþ Myron’un yaptýðý bilinen fakat kaybolmuþ olan bronz bir heykelin kopyasý olan Discobolus heykeli, antik Yunan dünyasýnýn ideal güzellik kavramýný yansýtýr.
Antik dönemin en bilinen simgelerinden olan heykel, 1791 yýlýnda, Ýmparator Hadrianus’un Tivoli’deki villasýnda bulunmuþ ve Ýngiliz koleksiyoner Charles Townley tarafýndan satýn alýnmýþtý. Bir süre koleksiyonerin Londradaki ev-müzesinde sergilenmiþ, sonrasýnda ise British Müzesi koleksiyonlarý arasýndaki yerini almýþtý.
Bulunduðu zaman kafasý eksik olan heykele, yine antik fakat gövdeye ait olmayan bir kafa yerleþtirildi. Bu kafa, tartýþmaya yol açacak þekilde, arkaya deðil de öne doðru bakar. Oysaki orijinalinde heykelin geriye, diski tutan ele dönmüþ bir þekilde bakýyor olmasý kuvvetle muhtemel.
6- Tara Heykeli, Sri Lanka. (Room 33)
Tek parça bronzdan yapýlýp daha sonra altýnla kaplanmýþ olan neredeyse gerçek boyutlardaki bu heykel, MS 700-900 yýllarýna tarihleniyor. Ýngiliz Valisi Sir Robert Brownrigg tarafýndan, Ýngilizler Kandy’yi ilhak ettiði zaman son Kandy Kralý’ndan alýnmýþtý. Sað eli verme hareketinde tasvir edilirken, sol elinde þimdi kayýp olan bir lotus çiçeðinin bulunduðu düþünülüyor.
Tara baþlangýçta bir Hindu tanrýçasýydý, ancak daha sonra Budistler tarafýndan da kabul edildi. Yüzyýllar boyunca süren Budizm ve Hinduizm arasýndaki sürekli diyalog ve deðiþimin tipik ve güzel bir örneði.
5- Henutmehyt Tabutlarý, Mýsýr. (Room 63)
MÖ 1250 civarýnda yaþamýþ bir Theban rahibesi olan Henutmehyt’in mumyasý, birbirinin içine konulan, boyalý ve yaldýzla kaplý bir dizi antropoid (insan formlu) tabuta yerleþtirilmiþti.
Dýþ tabutu, peruðuyla süslenmiþ ölü kadýnýn idealize edilmiþ görüntüsünü verirken, iç tabutu, peruk, gözler ve kaþlar dýþýnda tamamen altýn plaka ile kaplý. Tabutlarýn yüksek kalitesi, detaylarý ve altýnýn aþýrý kullanýmý, zengin bir kadýn olduðunu gösteriyor. Dýþ tabutun önünde ölenlerin koruyucularý Isis ve Nephthys’in figürleri bulunuyor.
Ölüler Kitabý’ndan bir metnin, alýþýlmadýk biçimde kýrmýzý ve beyaz mürekkeple yazýlmýþ olduðu bir mezar papirüsü, mumyanýn dýþ sargýlarýna yerleþtirilmiþ.
4- II. Ramses Heykeli, Mýsýr. (Room 4)
Müzedeki en büyük Mýsýr heykel parçalarýndan biri olan bu heykel, MÖ 1279’dan itibaren 67 yýl boyunca Mýsýr’ý yöneten II. Ramses’i gösteriyor. Tek bir granit bloktan oyulan heykelin yalnýzca gövdesi 2.5 metre yükseliðinde ve 7 ton aðýrlýðýnda. Heykelin tamamý muhtemelen 20 ton civarýndaydý ve Ramesseum’un ikinci avlusunun giriþini süsleyen bir çift heykelden biriydi. 1816’da arkeolog Giovanni Belzoni tarafýndan önce Ýskenderiye’ye, oradan da gemi yoluyla Londra’ya taþýndý. Gövdesi ve ayaklarý kayýp olan bu devasa heykelin diðer eþi halen Ramesseum’da bulunuyor.
3- Tufan Tableti, Irak. (Room 55)
Yaklaþýk 15 cm yüksekliðindeki bu tablet, Asur kralý Asurbanipal tarafýndan inþa ettirilen Ninova kütüphanesinden gelen bini aþkýn tabletten yalnýzca biri. Onu eþsiz kýlan özelliði ise hem din hem de edebiyat tarihi için önemli bir belge oluþu.
Araþtýrmacý George Smith tarafýndan 1872 yýlýnda çözümlenen bu tablette büyük bir tufandan bahsediliyor ve bahsedilenler Eski Ahit’in Yaradýlýþ bölümünde geçen Nuh Tufaný’yla temel ölçüde örtüþüyordu. Ancak MÖ 7. yüzyýlda, Tevrat’ýn günümüze geldiði bilinen en eski versiyonundan çok daha önce yazýlmýþtý.
Ýlerleyen zamanlarda, Smith bulunan diðer tablet parçalarýný da birleþtirdikçe, bir þiir þekillenmeye baþladý. Günümüzde Gýlgamýþ Destaný olarak bilinen bu epik þiir o dönemde araþtýrmacýlara tamamen yabancýydý. MÖ 1800 dolaylarýnda yazýldýðý düþünülen destan, dünyanýn en eski edebi yapýtlarýndan biri sayýlýyor.
2- Taharqa Sfenksi, Sudan. (Room 65)
MÖ 680 tarihli sfenks, Hartum’un kuzeyindeki Al Kawa’da bulunan ve Taharqa tarafýndan yenilenen bir tapýnak için yapýlmýþtý. Yeþil kumsu granitten yapýlmýþ ve çok iyi durumdaki sfenksin göðsündeki hiyerogliflerde “birleþik Kuþ ve Mýsýr Krallýðý’ný yöneten dördüncü firavun Taharqa’nýn portresi” yazýyor. Aslanýn sýrtý, yelesi ve uzanan pençeleri Mýsýr’a özgüyken, yüzü tipik bir Mýsýr firavunundan farklý olarak siyahi bir Afrikalý hatlarýna sahip. Kaþ kýsmýndaki çift uraeus motifi ise Kuþ kraliyet niþanýnýn karakteristiði.
1- Halikarnas Mozolesi Kalýntýlarý, Halikarnassos Antik Kenti. Günümüzde Bodrum, Muðla. (Room 21)
Karya Kralý Mausolos için yaptýrýlmýþ ve ayný zamanda Antik Dünyanýn Yedi Harikasý’ndan biri olarak kabul edilen bu anýt mezar, Yunan ve Mýsýr sanatýnýn sentezlendiði farklý mimarisi ile o kadar etkileyiciydi ki, “mozole” kelimesi artýk birçok anýtsal mezar için kullanýlýyor.
Yüksek bir podyum üzerinde duran piramit çatýlý yapý, yaklaþýk 40 metre yüksekliðindeydi ve Mausolos ile karýsý Artemisia’nýn heykelleri de dahil olmak üzere çok miktarda heykelle abartýlý biçimde süslenmiþti.
15. yüzyýlda depremle yýkýldýðý ve ardýndan Saint-Jean þövalyeleri tarafýndan Bodrum Kalesi’nin yapýmýnda taþ ocaðý olarak kullanýldýðý için günümüze ulaþabilmiþ az kalýntýsý Bodrum’da açýk hava müzesi olarak sergileniyor.
Zamanýnda mozoleyi süsleyen Mausolos ve Artemisia’nýn heykelleri, mermer kabartma levhalar ve piramit çatýyý taçlandýran mermerden dört atlý arabanýn parçalarý ise 1857’de arkeolog Charles Thomas Newton tarafýndan Ýngiltere’ye götürüldü ve þimdi müzenin koleksiyonlarý arasýnda.
www.arkeofili.com
RSS
Bu yazý hakkýnda yorum bulunamamýþtýr. Ýlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >