C: University of Tübingen

Bu sonuç, Almanya, Aşağı Saksonya’daki Schöningen’in Alt Paleolitik bölgesinde keşfedilen bir mağara ayısının metatarsal (ayak tarağı) ve falanksındaki (parmak) kesik izlerinden anlaşıldı. Bu, onu bu türün dünyadaki en eski örneklerinden biri yapıyor.

Araştırma, Tübingen Üniversitesi’nden bir arkeoloji ekibi, Tübingen’deki Senckenberg İnsan Evrimi ve Paleoçevre Merkezi (SHEP) ve Leiden Üniversitesi’nden bir araştırmacı tarafından yürütüldü. Çalışma Journal of Human Evolution’da yayımlandı.

Tübingen araştırmacısı Ivo Verheijen, “Kemiklerdeki kesik izleri, arkeolojide genellikle etin kullanıldığının bir göstergesi olarak yorumlanır.” diyor.

“Ama el ve ayak kemiklerinden elde edilecek et yok denecek kadar azdır. Bu durumda, bu kadar ince ve kesin kesim izlerini derinin dikkatli bir şekilde yüzülmesine bağlayabiliriz.”

Bir ayının kışlık kürkü, havadar bir koruyucu tabaka oluşturan uzun dış tüylerden ve özellikle iyi yalıtım sağlayan kısa, yoğun tüylerden oluşur. Nesli tükenmiş mağara ayıları da dahil olmak üzere ayılar, kış uykusu için oldukça yalıtıcı bir kürke ihtiyaç duyuyordu.

Schöningen araştırma projesinde doktora öğrencisi, “Yeni keşfedilen bu kesik izleri, yaklaşık 300.000 yıl önce Kuzey Avrupa’daki insanların kısmen sıcak ayı derileri sayesinde kışın hayatta kalabildiklerinin bir göstergesi.” diyor.

C: University of Tübingen

Avlandığına dair güçlü gösterge

Peki ayı derileri nasıl elde edildi? Ivo Verheijen, “Dünyanın en eski mızrakları burada keşfedildiği için Schöningen, avcılığın kökeni hakkındaki tartışmada çok önemli bir rol oynuyor.” diyor.

O zamanın insanları da ayı avlıyor muydu? Araştırmacı, “Bunun için bazı göstergeler var.” diyor.

“Bir arkeolojik alanda yalnızca yetişkin hayvanlar bulunursa, bu genellikle avlanmanın bir göstergesi olarak kabul edilir – Schöningen’de, tüm ayı kemikleri ve dişleri yetişkin bireylere aitti.”

Ayrıca, hayvanın ölümünden kısa bir süre sonra ayı derisinin çıkarılması gerektiğini, aksi takdirde tüylerin döküldüğünü ve derinin kullanılamaz hale geldiğini söylüyor.

“Hayvanın derisi yüzüldüğü için, o noktada uzun süre ölü kalmış olamaz.”

Schöningen araştırma projesi başkanı Tübingen Profesörü Nicholas Conard, bulgunun yeni bir bakış açısı getirdiğini söylüyor. Kesiklerin yerleri, mağara ayılarının derileri için de öldürüldüğünü gösteriyor.

Conard, “Yani hayvanlar sadece yemek için kullanılmıyordu, aynı zamanda postları da soğukta hayatta kalmak için gerekliydi.” diyor.

Ayı derilerinin kullanılması, muhtemelen erken insanların kuzeydeki iklime önemli bir adaptasyonuydu.

University of Tübingen. 23 Aralık 2022.

Makale: Ivo Verheijen et al. (2022).

Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >